“Hij is de enige die mijn lichaam tot bedaren kan brengen en hij is dood. Rouw is verliefdheid zonder verlossing. Ik ben panisch zonder hem”.
Op 11 maart 2010 overleed de bekende politicus Hans van Mierlo. In Logboek van een onbarmhartig jaar doet Connie Palmen op indringende wijze verslag van het rouwproces waarin ze verkeert na het overlijden van haar man. Ze voelt zich ontzet, ontregelt en verminkt zonder haar geliefde. De schrijfster ‘woont’ in de xxl truien van haar man en komt aanvankelijk nauwelijks haar bed uit. Lezen lukt helemaal niet en pas na 48 dagen neemt ze de pen weer ter hand.
Logboek van een onbarmhartig jaar is een kroniek van de rouw geworden. Palmen beschrijft het zelfverlies dat de dood van een geliefde met zich meebrengt. Voordat ze haar ervaringen op papier zet heeft ze zich uitgebreid verdiept in de literatuur over rouwverwerking. Schaduwkind van P.F. Thomese, Contrapunt van A. Enquist zijn hiervan twee voorbeelden. Opmerkelijk is dat in deze periode allerlei bekenden van Connie Palmen de pijp uit gaan: Harry Mulisch, Willem Breuker, Ramses Shaffie, haar psychiater Louis Tass en een zwager van Hans van Mierlo. Tot overmaat van ramp overlijdt op 45-jarige leeftijd Marie, de dochter van Hans waarmee de schrijfster een uitstekende band heeft, aan kanker.
Naast het rouwproces wordt in het logboek de liefde beschreven die ze voelde voor de charismatische staatsman met wie ze 11 jaar samen is geweest en waarmee ze kort voor zijn dood trouwde. Die liefde was wederzijds. Toen de schrijfster voor het eerst zei: “Ik hou zoveel van jou”, zei hij: “dat is te weinig”. Ik hou van jou is meer dan ik hou zoveel van jou, omdat er aan ‘veel’ nog altijd iets toegevoegd kon worden, aldus van Mierlo. Na deze correctie op haar liefdesuiting werd het de schrijver duidelijk dat zijn verlatingsangst minsten even groot was als die van haar.
Connie Palmen is er in dit boek heel goed in geslaagd haar gevoel en haar verdriet te verwoorden. Bovendien is ze een uitstekende schrijfster. Het voordurende gekoketteer met haar alcoholisme en haar kettingrokerij doet daar niets aan af.
In 1998 schreef Connie Palmen een autobiografisch boek getiteld I.M. over haar relatie met de journalist, radio- en tv-maker Ischa Meijer en de verwerking van zijn plotselinge dood.