Ik weet niet precies hoe het werkt, maar sommige boeken lijken me te roepen. Dat klinkt misschien gek maar zo voelt het echt. Laatst nog. Ik was aan het werk in de Bibliotheek in Joure en liep even naar voren om een bakje koffie te halen. Toen ik langs de tafel met nieuwe boeken liep zei iets in mij dat ik me om moest draaien en het volgende moment had ik Lavery & Zoon in mijn handen. Vreemd, dacht ik, want het boek zag er niet per se heel aantrekkelijk uit. Maar goed, dat zegt natuurlijk niets over de inhoud. Ik ben door de jaren heen zo vaak aangenaam verrast dat ik me daar al lang niet meer door laat leiden. Dus hij ging mee.
Afgelopen weekend begon ik in deze 366 pagina’s tellende pil en voor ik het wist had ik hem uit. Wauw. Echt hoor, wat een boek! Ik ging er helemaal in op. Het is zo mooi geschreven dat de tranen me meerdere keren over de wangen liepen. Zo tegen het einde van het boek was dat ook weer het geval en mijn zoon, die me zo zag zitten zei ‘ist sa moai mem?’ Ja, ja en nog eens ja.
Dit is echt zo’n boek dat je niet uit wilt hebben. Ik kan dan zo moeilijk afscheid nemen van de personages. Een verhaal dat zo binnenkomt als deze verdient dan ook zeker een plaatsje op ons blog. Ik ging meteen op zoek naar meer moois van de hand van Jo Browning Wroe maar dit bleek haar debuut te zijn. En wat voor een! Ik hoop dat ze gauw met een volgend boek komt, ik kan bijna niet wachten.
Laat je overigens niet teleurstellen door de inhoudsbeschrijving in onze catalogus, die doet absoluut geen recht aan dit boek. Het kan op geen enkele manier uitdrukken welk effect de schrijfstijl op je heeft. Dus reserveer dit boek en sluit jezelf lekker een dagje af voor de buitenwereld. Daar ga je geen spijt van krijgen.
