Hup, weer een seriemoordenaar. Dat was mijn eerste reactie toen ik in het boek begon, maar Alex North leeft zich gelukkig niet uit in gewelddadige fantasieën.
Naast de nodige spanning is het een verhaal over rouw en verdriet. Tom Kennedy is zijn vrouw verloren en probeert tien maanden later met zijn 7-jarige zoon Jake een nieuw begin te maken in Featherbank. Zijn twijfels over de opvoeding en zijn zoon, die erg op zichzelf is en praat met een denkbeeldig vriendje, vormen de fundering van deze mysterieuze en griezelige thriller.
Featherbank heeft een duister verleden. Twintig jaar geleden verdwenen vijf jongens. De Fluisterman werd door inspecteur Pete Willis achter slot en grendel gezet. Als er opnieuw een jongen verdwijnt, blijkt dat hij deze zaak niet achter zich heeft kunnen laten, omdat het lichaam van het vijfde slachtoffer nooit is gevonden.
De Fluisterman zit nog steeds vast. De vraag is wie hem kopieert en een kat en muis spel speelt. De moordenaar heeft deze bijnaam gekregen omdat hij de jongens lokte met zijn gefluister. Dat zorgde in ieder geval voor een kinderrijmpje
Als de deur halfopen staat, hoor je het gefluister vroeg of laat.
Alleen buiten spelen is niet pluis, dan kom je nooit meer thuis.
Als je je raam niet stevig sluit, dan tikt hij weldra tegen de ruit.
Als je verdrietig bent en zit te balen, dan komt De Fluisterman je halen.
Dat Jake slachtoffer wordt van de Fluisterman ligt voor de hand, maar North weet met de wisselende perspectieven de op de loer liggende clichés te omzeilen. Tel daar de plotwendingen bij op en je hebt een behoorlijke pageturner in je handen.
