Gestrand in Barcelona

Ik wilde je iets over mezelf vertellen, totdat ik besefte dat dat niet kan zonder over mijn broer te vertellen, over Thomas, en dat is iets wat me, ook nu nog, eigenlijk hoe langer hoe meer moeite kost.

Met deze zin begint de 28-jarige Mathis zijn verhaal. Hij is letterlijk en figuurlijk gestrand in een appartement in Barcelona. Mathis is zes minuten eerder geboren dan Thomas. Zijn broer heeft door zuurstoftekort een fysieke beperking waardoor hij gekluisterd is aan een rolstoel.

barnhoornMathis en Thomas hebben een prachtige band in hun jeugd. Ze slapen in hetzelfde bed, vertellen elkaar verhalen en de fysieke beperking van Thomas speelt niet een grote rol. Dat verandert als ze wat ouder worden. Bij Mathis wordt het schuldgevoel over zijn broer groter. Hij lag in de baarmoeder achter Thomas, maar is op het moment suprême voor zijn broer gekropen. Het schuldgevoel duwt hij weg door minder contact met hem te hebben. Een wild studentenleven, een carrière als fotograaf die al zijn tijd opslokt, uiteindelijk haalt de tijd hem in en vindt hij zichzelf terug in dat groezelige appartement in Barcelona.

De Tweelingparadox wordt in het boek beschreven als iets dat met tijdreizen van doen heeft, maar als lezer ligt het vooral in de karakters van de broers. Thomas met al zijn beperkingen zit vol levensvreugde, zelfspot en de drang om het mensen naar de zin te maken. Mathis met zijn knappe uiterlijk houdt mensen op een afstand, is een nurkse en gesloten man. Eigenlijk is hij zo nu en dan een enorme eikel, van hardhout.

Nowelle Barnhoorn heeft deze roman doorweven met autobiografische elementen. Haar stijl is een ontdekking, licht, wars van sentiment en ondanks de eenvoud meeslepend. Mij had Barnhoorn bij de lurven met dit ontroerende boek en dan heb ik het nog niet eens over het verhaal van de moeder van die twee gehad.

reserveer dit boek

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven