De laatste tijd is het schering en inslag om over bekende (ex)voetballers een biografie uit te brengen.
Zeer recent verschenen Gijp , Messi en Ronaldo. In Geen genade wordt het voetballeven van Andy van der Meijde uit de doeken gedaan.. Thijs Slegers de schrijver vertelt het verhaal in de ik-vorm.
Opgegroeid in een Arnhemse achterstandswijk heeft Andy van der Meijde geen gemakkelijke jeugd. Zijn vader is aan de drank en verbrast veel geld met gokken. Het voortdurende geldgebrek in het gezin betekent ook dat Andy en z’n zusjes verstek moeten laten gaan bij de schoolreisjes.
Andy is een matige leerling en heeft weinig interesse in school. De getalenteerde rechtsbuiten krijgt snel in de gaten dat een professionele carrièrre als voetballer de snelste manier is om zich aan zijn milieu te onttrekken.
Al snel komt er belangstelling uit Amsterdam en bij Ajax tekent hij zijn eerste contract.
Het lukt niet een vaste plaats in de hoofdmacht te veroveren, waardoor hij wordt verhuurd aan FC Twente. Na een jaartje keert hij terug naar Ajax. Hier speelt hij zich in de kijker waarna Inter Milaan hem contracteert. Maandelijks wordt er een bedrag van € 80.000 op zijn rekening gestort. Geld speelt vanaf dit moment geen rol meer in het leven van de jonge profvoetballer.
Wanneer hij na twee jaar Internazionale naar Everton verkast gaat het helemaal mis. De grote voetbalsuccessen blijven uit en het nachtleven van Liverpool oefent een grote aantrekkingskracht uit. Hij wordt verliefd op een paaldanseres, raakt aan de drank en de drugs en smijt met geld. Het is een wondertje dat hij met zijn nieuwe hobby’s überhaupt nog aan voetballen toekomt. Het aan de lopende band vreemdgaan kost hem uiteindelijk zijn huwelijk en zijn beide dochters ziet hij niet meer.
Andy van der Meijde vertelt zijn levensverhaal op openhartige wijze en schuwt de anekdote niet.
Zo vraagt nieuwkomer Mido na een eerste kennismaking in de kleedkamer van Ajax waar de dichtstbijzijnde Ferrarri dealer zich bevindt. Van der Meijde zelf voelt na een middag trainen in Milaan bij binnenkomst in de garage plotseling de natte tong van een kameel in z’n nek. Zijn vrouw is dol op dieren, maar heeft hem niet op de hoogte gesteld van haar jongste aanwinst.
Hoewel zijn leventje aan alle kanten ontspoort en de hoofdpersoon liegt en bedriegt ontkom je er niet aan een zekere sympathie voor de 17-voudig international op te brengen. Van der Meijde heeft een vrolijke inborst, beschikt over een gezonde doses humor en is wars van capsones.
De vraag is of de gevallen voetballer zijn leven weer op de rails krijgt…….
Geen genade is evenals Gijp heerlijk leesvoer, maar inmiddels ben ik wel weer toe aan een echte roman.