Flavia de Luce is terug en dat is goed nieuws voor iedereen die houdt van eigenzinnige hoofdpersonen, moord op het platteland en behept is met een onbedwingbare nostalgische drang naar de jaren 50.
Eerder verscheen De smaak van venijn dat ook besproken is op dit blog. Even een citaat uit dat blog, dat scheelt weer wat geschrijf:
Flavia de Luce is elf jaar, voorlijke dochter van een oud-kolonel annex postzegelverzamelaar en in voort- durende strijd met haar oudere zussen Daphne en Ophelia. Flavia heeft een passie voor scheikunde en heeft op het landhuis, waar de merkwaardige familie woont, een eigen laboratorium.
In dat laboratorium brouwt ze het liefst mengsels om vooral zus Ophelia een slechte nachtrust te bezorgen, maar ook weet ze met de tranen in de zakdoek van een vrouw en wat chemische processen uit te vinden dat die vrouw zwanger is.
Haar grootste talent lijkt echter het oplossen van moord.
Dit keer gaat het om een poppenspeler die tijdens een voorstelling dood neervalt op het podium. De poppenspeler heeft een onvermoed verleden liggen in de omgeving en Flavia weet eerder dan de plaatselijke politie in welke hoek ze de moordenaar moet zoeken.
Te hopen valt dat de schrijver Flavia nog jaren 11 jaar oud laat zijn. Dat we nog vaak met haar van hot naar her door het Engelse landschap kunnen fietsen. Op Gladys, zo heet haar fiets namelijk. Want fietsen is gezond, net als het lezen van dit boek, van Flavia wordt een mens vrolijk en dat houdt de bacillen op afstand.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=TP6t9_5UAt0]