Hoe doe je recht aan een poëtisch, humoristisch en sprookjesachtig liefdesverhaal in maximaal 300 woorden? Een poging.
George Duncan is een aardige man, zo aardig dat vrouwen het niet bij hem uithouden omdat hij uiteindelijk vooral moederlijke gevoelens oproept.
In een koude Londense nacht wordt George gewekt door een ijselijke kreet. In zijn tuin treft hij een gewonde kraanvogel die hij van een pijl bevrijdt. De volgende dag verschijnt een Aziatisch ogende vrouw in zijn drukwerkwinkel. Kumiko wil graag haar met veren gemaakte collages inscannen. George heeft zichzelf net bekwaamd in het maken van collages gemaakt van teksten uit tweedehands boeken. Zij vraagt of ze zijn collages mag gebruiken. Hier begint een onstuimige liefdesrelatie waarin George stuit op het zwijgen van Kumiko over haar verleden.
Het verhaal wordt onderbroken door 32 verbeeldingen van een oud Japans sprookje over de liefde tussen een kraanvogel en een vulkaan. Kumiko gebruikt haar collages om vorm te geven aan dit verhaal. Het laatste werk betekent tevens het einde van de relatie. Hiermee geef ik veel weg van de inhoud, maar helemaal niks over de meesterlijke vertelling van Patrick Ness.
Ness werd hier bekend met zijn Chaos-trilogie. Daarin liet hij zich al zien als fantasierijke schrijver met een geweldige pen. Zijn, vaak humoristische, dialogen zijn een beleving op zich.
Voor zijn personages krijg je vanzelf een zwak. In De kraanvogelvrouw vooral voor Amanda, de dochter van George. Zij zit zichzelf enorm in de weg en stoot mensen af met haar directheid, maar weet toch te ontroeren.
Een hedendaags sprookje met het verhaal over de kraanvogel en de vulkaan is niet voor iedere lezer. De kraanvogelvrouw is een heerlijke en aangename leeservaring voor alle andere lezers door de humor, de menselijkheid, de mooie gedachten. Een romantische inborst is niet een vereiste.
(295 woorden)