De vrouw van de vuurtorenwachter

Vorige week werd ik op Facebook onder deze afbeelding getagd met de opmerking Irene, dit heb jij! 
En inderdaad, ik herken mezelf er helemaal in 🙂
Ik moet gewoon altijd iets te lezen in huis hebben. Het liefst natuurlijk van die verhalen die je alles om je heen laten vergeten en waar ik dan weer lovende blogs over kan schrijven. Vooral nieuwe boeken zijn altijd welkom. En als die dan ook nog eens geschreven zijn door een auteur die ik niet ken, ben ik helemaal happy.

Karen Viggers kende ik nog niet en De vrouw van de vuurtorenwachter is haar enige boek in onze collectie. Ik denk dat dat nog wel gaat veranderen, want Viggers heeft al meer romans uitgebracht die in het buitenland goed ontvangen worden.

De vrouw van de vuurtorenwachter gaat over de 77-jarige weduwe Mary Mason, die aanvoelt dat ze niet lang meer zal leven. Tot haar grote schrik staat er ineens een man voor haar deur die ze nooit meer hoopte te zien. En dan geeft hij haar ook nog eens een brief, met de nadrukkelijke vraag deze aan de geadresseerde te geven. Een opdracht waar ze als een berg tegen op ziet…

Naast Mary staat haar zoon Tom centraal. Hij keerde 10 jaar geleden gebroken terug van een expeditie naar Antarctica en is daar nog steeds niet helemaal overheen. Wat heeft hij nodig om dat hoofdstuk af te sluiten en verder te gaan met zijn leven?

Een vrouw die haar leven wil afsluiten en haar zoon die juist wil beginnen met leven, om deze bijzondere tegenstelling draait het allemaal in het boek. Viggers weet mooi te omschrijven hoe complex familierelaties kunnen zijn. Hoe goed ken je elkaar nu echt?
Het boek is hier en daar wel wat traag en er zit best veel herhaling in, maar echt storend is dat niet. Het is gewoon een fijne familieroman geworden, met veel aandacht voor de mooie natuur van Tasmanië.