Allereerst een kleine bekentenis. Boeken met lange en mysterieuze titels hebben een vreemde aantrekkingskracht op mij. De vreemde geschiedenis van Dr. Jekyll en Mr. Hyde, Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit, De merkwaardige lotgevallen van soldaat Ivan Tsjonkin, Kuifje en de zeven kristallen bollen. Ze klinken zo lekker ouderwets, titels om te lezen bij kaarslicht en een haardvuur. Het boek van Patricia Duncker verdient het zeker om gelezen te worden, bij haardvuur of anderzins.
In DVZVDCEZR worden op nieuwjaarsdag in het jaar 2000 in de Jura de lijken gevonden van een aantal volwassenen en kinderen. Iedereen lijkt zelfmoord te hebben gepleegd door vergif tot zich te nemen. Op één lijk na, dat van een vrouw die door een kogel om het leven is gebracht.
Rechter Dominique Carpentier en commissaris André Schweigen doen onderzoek. Een eerder geval van massale zelfmoord zet ze meteen op het spoor van een sekte genaamd Het Geloof. Wat volgt is een diepzinnig, intelligent en meeslepend verhaal (citaat op de omslag dat voor de verandering eens een keer klopt). Duncker excelleert met haar prachtige personages. De rechter is een ongenaakbare, aantrekkelijke vrouw op wie de commisaris al jaren verliefd is. De commissaris is een vloedgolf die slechts door de rechter tot bedaren lijkt te brengen. De componist is een charismatisch man die niet in staat is te liegen tegen de rechter, omdat hij vanaf het eerste contact hopeloos verliefd raakt op haar.
Hij is wel degene die de rechter aan het wankelen brengt. Haar ratio lijkt het af te leggen tegen zijn overrompeligheid (kan geen ander woord bedenken).
Rechter Dominique Carpentier en commissaris André Schweigen doen onderzoek. Een eerder geval van massale zelfmoord zet ze meteen op het spoor van een sekte genaamd Het Geloof. Wat volgt is een diepzinnig, intelligent en meeslepend verhaal (citaat op de omslag dat voor de verandering eens een keer klopt). Duncker excelleert met haar prachtige personages. De rechter is een ongenaakbare, aantrekkelijke vrouw op wie de commisaris al jaren verliefd is. De commissaris is een vloedgolf die slechts door de rechter tot bedaren lijkt te brengen. De componist is een charismatisch man die niet in staat is te liegen tegen de rechter, omdat hij vanaf het eerste contact hopeloos verliefd raakt op haar.
Hij is wel degene die de rechter aan het wankelen brengt. Haar ratio lijkt het af te leggen tegen zijn overrompeligheid (kan geen ander woord bedenken).
Het is een boek om van te smullen, mooi geschreven met de nodige, bijna achteloze humor (vooral in de relatie tussen de rechter en de commissaris). De natuurbeschrijvingen doen je verlangen naar een vakantie in Languedoc-Roussillon en je krijgt zin om zelf naar Lübeck af te reizen. De oorsprong van Het Geloof brengt je naar het oude Egypte en neemt je op reis door de kosmos, waar de Duistere Begeleider de komst van de apocalyps lijkt te voorspellen.
Eigenlijk is dit boek van Fred Vargas maar dan door een ander geschreven. Dat de Daily Telegraph haar vergelijkt met Dan Brown schrijven we maar toe aan de sociale onrust in Engeland.