Blijkbaar heb ik even niet goed opgelet, want De vleermuismoorden is alweer het negende boek dat de Vlaamse auteur Toni Coppers (1961) heeft geschreven rond commissaris Liese Meerhout. Op dit moment speelt bovendien de hierop gebaseerde serie Coppers op de Vlaamse tv.
Voor het verhaal is het geen probleem. Er zijn geen opdringerige verwijzingen naar voorgaande delen en de hoofdpersonen worden voldoende geintroduceerd. Ik kwam er dan ook pas na lezing achter dat er een hele voorgeschiedenis bestaat.
Het verhaal
Het is begin december, en vriesweer. Als een busje met Britse zakenlui te pletter rijdt tegen de gevel van een bank, wordt gevreesd voor een aanslag. Ondertussen zoekt een verveelde commissaris Liese Meerhout naar een nieuwe woning en kan haar hoofdinspecteur Masson maar niet zwijgen over zijn vakantie in Portugal, waar hij niet alleen zo veel mogelijk cafés, maar ook een bibliotheek vol vleermuizen heeft bezocht. Als de vermeende aanslag een moord blijkt te verhullen, komt de zaak op Lieses bord terecht. Niet lang daarna wordt een rechter vermoord en pleegt iemand een aanslag op haar leven. Met de hulp van Masson duikt Liese onder in een hotelletje in de binnenstad. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat Liese en Masson op zoek zijn naar een tegenstrever van formaat. Want hoe stop je een moordenaar die letterlijk niets meer te verliezen heeft?
Liese Meerhout is koppig en recht door zee. Haar inspecteur Masson is erudiet en heeft een drankprobleem. Vlotte dialogen en humor, uitgewerkte personages en ouderwets speurwerk maken van dit boek een heel plezierige leeservaring. Enkele Vlaamse woorden en zinswendingen verlenen extra charme, evenals de setting in Antwerpen. Vooral tegen het eind loopt de spanning op en kon ik het boek niet goed wegleggen. Wat mij betreft won De vleermuismoorden terecht de publieksprijs van de Hercule Poirotprijs 2015
De voorgaande delen staan inmiddels op mijn leeslijst. Drie ervan zijn als e-book beschikbaar voor bibliotheekleden, dat is handig.