Hugh Howey’s Silo wordt de toekomst van de sciencefiction genoemd en de opvolger van de Hongerspelen. Stevige uitspraken die nieuwsgierig maken.
Na een chemische ramp is de aarde onleefbaar. In een reusachtige ondergrondse silo leven de, ogenschijnlijk, laatste mensen in een strak georganiseerde samenleving. De silo die diep in de aarde reikt, is zelfvoorzienend.
De onderste verdiepingen zijn het domein van technici die de silo draaiende houden door het onderhouden van enorme generatoren. Daarboven wonen materiaalmensen, boeren en IT’ers. De bovenste verdieping is het domein van de sheriff en de burgemeester. Op die bovenste verdieping is op schermen te zien hoe de buitenwereld er uit ziet, grauw en troosteloos. Bovendien ligt de omgeving vol met de lijken van schoonmakers.
Schoonmakers zijn inwoners die de wet hebben overtreden of die uit vrije wil naar buiten willen. Zij worden via een sluis in een beschermend pak naar buiten gestuurd om de lenzen van de camera’s schoon te maken die in verbinding staan met de schermen. Een schoonmaker houdt het niet lang vol in deze vijandige wereld. De reden waarom elke schoonmaker ondanks de straf toch de lenzen schoon maakt is een raadsel. Met de vrijwillige schoonmaak van sheriff Holston word je duidelijk waarom dit gebeurt. Holston sterft na zijn schoonmaakbeurt. Ik hou wel van een schrijver die een hoofdpersoon in de eerste bladzijden van het boek laat sneuvelen, zet je lekker op het verkeerde been.
Meer vertellen is zonde want Howey trekt je onverbiddelijk de diepten van de silo in en heeft een opwindend en ongemeen spannend boek geschreven over een rigide samenleving waar de macht niet bij de sheriff of de burgemeester ligt, maar bij het hoofd van de IT-afdeling. Een beetje zoals het in onze wereld is, per slot van rekening zitten IT’ers hier ook aan de knoppen. Hier en daar zakt het tempo iets, maar ik kijk al uit naar de volgende delen.
Howey schreef het verhaal in vijf delen die hij via Amazon’s Kindle zelf publiceerde als e-book. Al snel kregen zijn verhalen een grote aanhang en naar verluidt wordt het boek verfilmd door Ridley Scott, de man die met Blade Runner en Alien de sciencefiction in Hollywoodfilms zijn vorm gaf. Met Silo, de toekomst van sciencefiction, maakt Ridley de cirkel mooi rond. Bovendien kan hij wel uit de voeten met heldinnen. Zijn Ripley (Sigourney Weaver) uit Alien was de allereerste onverwoestbare heldin. Net als de Juliette, de stoere monteur uit de onderste lagen van de silo.