Charlie is de muurbloem uit de titel. Hij is bijna 16, heeft psychische problemen, is verlegen, intelligent en ietwat onaangepast. Hij schrijft jou, de lezer, brieven over zijn belevenissen.
Over zijn vriendschap met Patrick en Sam, zijn zus en ouders, zijn Engelse leraar. Over zijn overleden tante Helen. Over drugs en sex. Over zijn moeite om een plek te vinden in de wereld om hem heen. Over zijn verdriet waarvan hijzelf niet goed weet waar het vandaan komt.
Charlie wordt hevig verliefd op de iets oudere Sam en hij vreest het moment dat ze eindexamen doet en naar college verdwijnt.
Tijdens het lezen weet je dat er iets aan de hand is met Charlie, maar je weet niet wat. Als dan op het eind in een klein zinnetje duidelijk wordt wat er aan de hand is, is dat een grote schok.
Het boek van Stephen Chbosky bracht in 1999 nogal wat commotie teweeg. Scholen in de VS verboden het boek omdat vrijmoedig over drugsgebruik en homoseksualiteit gepraat wordt. Sukkels, denk je dan, want Chbosky heeft een mooi en schrijnend boek geschreven dat je nog lang zal heugen. Omstreden of niet in 1999, het verhaal van Charlie is 13 jaar later in de VS een moderne klassieker.
Binnenkort gaat de verfilming de bioscopen in. Daarin wordt Sam gespeeld door Emma Watson, ja precies, zij van Harry Potter. Lees het artikel in The Guardian waarom Emma Watson eindelijk van haar Hermione-imago af zal komen, of toch niet?
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=n5rh7O4IDc0]