Eerlijk gezegd vond ik het nogal een worsteling om een blog te schrijven over dit indrukwekkende boek, omdat ik er niet van houd te veel van de inhoud weg te geven. Daarom twee versies over hetzelfde boek. In de tweede poging staat wel iets essentieels, dus sla die maar over als je het boek nog wilt lezen.
1e poging.
Legende van een zelfmoord is het semi-autobiografische debuut van David Vann over Roy Fenn, een dertienjarige jongen die opgroeit in het ijzigkoude Alaska. In 6 verhalen lijkt Vann op zoek naar de betekenis van de zelfmoord van zijn vader op zijn eigen leven.
De vader van Roy is in de greep van een verlangen waar geen vervulling voor is, een verlangen waardoor hij telkens opnieuw een draai aan zijn leven probeert te geven. Na een nieuw fiasco pleegt hij zelfmoord.
Het hart van het boek is het lange verhaal Sukkwan Island. Vader wil met zijn zoon op een eiland voor de kust van Alaska overwinteren. Zonder al te veel kennis van zaken proberen ze in de korte zomer voorbereidingen te treffen voor een lange winter. Het bezoek van een beer aan hun hut maakt snel duidelijk dat ze niet opgewassen zijn tegen de meedogenloze onverschilligheid van de natuur. Vann gebruikt de natuur en hoe de mens erop reageert eerder dan de beschrijving van het innerlijke leven om de staat van de hoofdpersonen te schilderen. Dat maakt het boek tot een ijzige leeservaring die je bij je kladden grijpt.
In onderstaand interview vertelt hij dat hij een liefhebber is van Cormac McCarthy vanwege zijn gebruik van de natuur als verbeelding van de menselijke emoties. Met McCarthy heeft hij gemeen dat je je niet gemakkelijk identificeert met de hoofpersonen, maar dat de keuzes en de handelingen van de karakters je lang bijblijven.
Interview voor Humo (Youtube)
2e poging.
In Legende van een zelfmoord lijkt David Vann zijn jarenlange schuldgevoelens door de zelfmoord van zijn vader van zich af te schrijven. De schrijver was dertien toen hij weigerde met zijn vader een jaar lang door de wildernis van Alaska te trekken. Twee weken later schoot vader een kogel door zijn hoofd.
In 6 verhalen onderzoekt Vann zijn jeugd waarin zijn vader door zijn overspelige, egocentrische en suïcidale karakter een grote invloed heeft op de jonge David. In het verhaal Sukkwan Island, dat door zijn lengte bijna een roman op zich is, gaat Roy, het alter ego van Vann, wel mee met zijn vader naar een afgelegen eiland voor de kust van Alaska. Ze zijn slecht voorbereid en de onderneming lijkt op een catastrofe uit te lopen. Roy wil het liefst naar huis en vader is voornamelijk bezig met zichzelf en zwelgt in zelfmedelijden en stelt zich vooral verongelijkt op tegenover zijn zoon.
Halverwege krijgt het verhaal een dramatische en onverwachte wending als Roy zich van het leven berooft. Daarna volgt de helletocht van de vader die niet weet wat hij moet doen. Een adembenemend verhaal waarin de natuur in al zijn onverschilligheid geen genade kent. Met de zelfmoord van Roy draait de schrijver de werkelijkheid om en lijkt de zelfmoord symbool te staan voor de verwoestende invloed van de daad van zijn vader op het leven van de jonge David.
Dit boek stond op de longlist voor de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs, maar het lijkt me nogal pittig om te lezen als 16 jarige. Maar goed, ik vind een week kamperen op Terschelling al pittig.