Niccolò Ammaniti is een van mijn favoriete schrijvers. Ik en jij is een ontroerende novelle over de terugblik van een volwassen man op een week in zijn puberleven waarin hij een rite de passage beleeft.
Bernardo Bertolucci’s Novecento, over de opkomst van het fascisme in Italië, is een filmervaring die voor altijd in mijn geheugen gegrift is.
Kortom, ik was benieuwd naar zijn verfilming van Io e Te. Lorenzo is een weerbarstige 14 jarige die met rust gelaten wil worden. Als hij met school op skivakantie moet, verstopt hij zich een week lang in de kelder onder het appartementencomplex waar hij woont. Zijn “rust” wordt verstoord als zijn halfzus Olivia in de kelder op zoek gaat naar een doos met oude spullen van haar. Olivia is jaren geleden uit zijn leven verdwenen en het weerzien is niet erg hartelijk.
Bertolucci heeft een kleine film gemaakt over een broer en zus die langzaam tot elkaar komen en elkaar helpen een weg te vinden. Muziek speelt een kleine maar belangrijke rol. Naast nummers van The Cure, Muse, Arcade Fire en Red Hot Chili Peppers gebruikt de regisseur Space Oddity van David Bowie op een wonderschone manier. De Major Tom uit het nummer is een eenzame astronaut die door de ruimte zweeft. Niet moeilijk om daar Lorenzo in te herkennen in zijn zelfverkozen eenzaamheid. Hoogtepunt van de film is het moment waarop Olivia dansend met Lorenzo de Italiaanse versie van het nummer meezingt. Deze versie heeft een heel andere tekst dan het origineel. Ragazzo solo, ragazza sola gaat over de liefde tussen een eenzame jongen en een eenzaam meisje. Lorenzo en Olivia vinden elkaar op dat moment.
Lees hier het blog van Irene over de novelle.
Vind het origineel beter….